Estetičke misli o arhitekturi: srednji vijek

Namjera za pisanje ove knjige proizašla je iz potrebe cjelovitijeg prikazaonih tekstova nastalih u dobu srednjeg vijeka u Europi, koji u sebi sadrže stavove kojima se procjenjuju i tumače značenje, vrijednost, doživljajna svojstva i pristupi građenju arhitektonskih djela. Iako su u velikoj mjeri izučavali pitanja vezana za estetiku srednjeg vijeka, autori koji su se bavili ovom temom nisu promatrali područje arhitektonskog stvaralaštva samostalno, kontinuirano i sveobuhvatno. […] Jedna od značajnijih činjenica koja se može uočiti kao rezultat ove knjige, odnosi se na brojnost srednjovjekovnih autora koji su se upuštali u vrednovanje i doživljajnu analizu arhitekture, ali i literarnih oblika kojima su se ovi stavovi iskazivali. U prvim stoljećima srednjeg vijeka uočljiv je kontinuitet mnogih značajnih estetskih kategorija s antičkim, dok se u poznom srednjem vijeku može sagledati nastanak autentičnih pogleda na značenje i duhovni doživljaj arhitekture. Sve ovo daje izuzetan osjećaj dinamike kada se uspoređuju i analiziraju tekstovi i estetski stavovi tijekom razvoja srednjovjekovne misli. Samim time ovo se izuzetno značajno doba razvoja europske kulture može promatrati kao vrijeme nastanka samostalnih oblika tumačenja vrijednosti graditeljstva, čije nam poznavanje pomaže da shvatimo složenost čovjekovog doživljavanja mnogih kategorija koje u današnje vrijeme ne možemo uvijek prepoznati kao arhitektonske.